”I przed Nim jak przed zorzą,

     której już nic nie zmroczy.

     Tak serca się otworzą,

     jak Chrystusowe oczy.

     Gdy Trzeciego Dnia zaranie

     niosło im Zmartwychwstanie”.

     /W. Perzyński/

Pochylony jak sługa, choć jedno jest z Ojcem,

zdrojem niebieskim wody umywa im nogi.

I jak pasterz, co zbiera rozproszone owce,

tak On lękom ich bliski w wieczór pełen trwogi.

Kiedy chleb naznaczony Jego Słowem wiecznym

powierza w Testamencie i czyni Swym Ciałem,

czerwony winny strumień, tętni Krwią serdeczną

I trwa Miłość i płonie zwycięskim Paschałem.

Poprzez mroki tej Nocy, w której On uklęknął

za Sercem tak pokornym, jak cisza nad ranem,

Czy dojrzymy te krople wypełnione Męką

i ten ból wciąż rosnący, jak w śmiertelnej ranie?

Czy wstąpimy na Wzgórze, by we łzach się skruszyć,

dotknąć Krzyża co rośnie w kolejne tysiąclecie?

I te Rany policzyć, jak górskie krokusy,

gdy miłosiernie w wieczór sobotni nam świecą.

By w Dzień Trzeci, gdy pękną Grobu mury skalne,

a przez ogrody przejdzie Baranek po Męce,

porwało nas wzruszenie, jak wiosną wiatr halny,

aby z Tomaszem klęknąć przed zranionym Sercem.

A Ty, Matko spod Krzyża, z cichego Nazaretu,

zawiedź nas ku tym Ranom, które świecą światu.

Smutkom naszych przegranych, niczym wróblom szarym,

wskaż szlak Twojego Syna, ku wiecznemu Światłu.

/ks. Kazimierz Wawrzyczek/

Niech Zwycięzca Śmierci obdarza pogodą ducha i pokojem.

Matka spod Krzyża niech wyprasza obfitość błogosławieństw i łask.

Radosnego Alleluja!

 Kapelmistrz i Tamburmajor Miejskiej Orkiestry Dętej w Nowym Targu